deel 2

Daar zijn we weer. Eigenlijk een beetje del 2 van het verhaal. Na Frikes zijn we naar Vathi gegaan ook op het eiland Ithaka. Een gezellige stad met allerhande winkels en gezellige taverna’s. Daar hebben we Fred en Lieda ontmoet met hun X 482 en tevens Erno en Anneke met hun Bavaria 46. We zijn wederom de kleinste! Na gezellig gebuurt te hebben kwam Fred met het aanbod om een zeilclinic te volgen op de Samantha. Dit was natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd, en zijn niet veel later vertrokken. Natascha Bleef op Sil en de boten passen waarvoor nogmaals onze hartelijke dank. Ze heeft de plaats van Fred met huid en haar verdedigd. Grieken welke daar wilde gaan afmeren met hun motorboot met pikhaak verjaagd, ja ja, ze heeft het druk gehad. ( geen grapje). Ze konden nl niet varen en waren zonder fenders, degene die goed opgelet hebben weten wat dat zijn, tussen de buren en ons in gaan liggen. FOUT FOUT FOUT. Nu even een stukje uit het reisdagboek van Lida.

Zaterdag 15 augustus

We verkassen naar de wal naast de Avra. We lenen hun fietsen en gaan
koffie drinken in het dorp. We maken kennis met Harold en Natascha en
hun zoontje Sil van de Sam. Daarna komt Fred op het idee een zeilles te
geven op de Samantha. Nou, dat hebben de heren geweten. Het zweet droop
van hun hoofden, Genua op en af de boom, trimmen, barberholen en dan met
22 knoppen true de spi erbij. Beetje reachen, beetje plat, Ach, het
normale Samantha werk. Maar ze pikten het sneller op dan menig ervaren
wedstrijdzeiler, die aan boord is geweest.
Bij thuiskomst een heel theater met afmeren en een Italiaanse buurman.
Natascha is thuis gebleven en heeft een moeilijke middag gehad met
slippende ankers en fout afmerende schepen.
Weer thuis staat het log op 11952 en hebben we 26 mijl gevaren.
’s Avonds eten we met elkaar in een leuk en lekker restaurant, vlak bij
de haven. Het wordt een dolgezellige en late avond met veel stoere
zeilersverhalen.

Als ik dit had geschreven had was het misschien een minder geloofwaardig verhaal, reachen, bounchen bij de mast, trippen van de chackel etc. Maar het is echt gebeurt en ik heb hier niets meer aan toe te voegen.
De volgende dag via een prachtige baai in het zuiden van Ithaka naar Sami op het eiland Keffelonië. Ook daar hebben we met de drie Nederlandse vlaggen bij elkaar gelegen. Water getankt en het dek weer eens gezoet. Afgesproken met Erno en Anneke dat we naar de vaste wal zouden gaan en de Samantha zou laten weten wat ze gingen doen. Uiteindelijk niets meer gehoord tot de mail en zij blijken al bijna in zuid Frankrijk te zijn alwaar Fred een zeilwedstrijd heeft. Even 800 mijl varen. Verschil moet er zijn zullen we maar zeggen. Wij zijn terecht gekomen in een leuke baai onder Astakos genaamd P. Pandelimon. Bij aankomst werden we IN de baai begroet door minstens 3 dolfijnen. Na geankerd te hebben gaan we meestal meteen zwemmen maar omdat we niet wisten of er een jong bij was leek ons dit niet zo’n goed idee. We hebben een geweldige voorstelling gehad van vrolijk springende en met elkaar spelende dolfijnen welke ons niet meer gedag gezegd hebben voordat wij de dag erop de baai uit voeren. We hebben daar weer ouderwets ge- bbq. Toch wel leuk om je eigen vuurtje te maken en daar op te grillen. De dag erop naar een verlaten dorp gezeild, Port Leone op het eiland Kalamos. Daar ben ik drie keer door wespen gestoken en was het natuurlijk helemaal zat. De volgende dag vroeg het anker op om met een windje 5 bfr richting Meganisi te gaan. Daar weer in een mooie baai gelegen en gezellig gegeten met, ja, Erno en Anneke. Nog steeds samen op pad. Daarna door naar Nidri en Vlikho alwaar we afscheid zouden nemen van elkaar omdat Erno en Anneke vrienden over zouden krijgen en op tijd in Lefkas stad wilden zijn. Toch nog maar even een dagje uitgesteld dus het laatste etentje hebben we gedaan in Vathi op Meganisi. Gisteren hebben wij hun uitgezwaaid onder luidt gedonder en bliksem. In al deze maanden voor de tweede keer pas regen en omweer gehad. Ze mochten blijkbaar niet weg want geloof het of niet, ze liggen nu alweer naast ons met hun vrienden aan boord. Morgen gaan we Écht richting de golf van Patras om de straat van Korintië in te gaan anders komen we nooit los van deze beste mensen. Erno heeft mij geweldig geholpen omdat hij in zijn schip alle electronica zelf heeft aangelegd en ingebouwd en constateerde dat er toch nog een heel aantal dingen niet goed, of zelfs niet, waren aangesloten door Raymarine. Samen een dag op pad geweest waarbij we 8 watersport winkels uitgekamd hebben op zoek naar een navtex, lijnen, schoonmaakmiddelen en andere materialen. Hiervoor nogmaals onze hartelijke dank. Zij zijn tevens de beste flottielje leiders welke je je kunt wensen want zij kennen alle leuke baaien en dorpjes in dit gebied. Ook dit is weer een gezellig plaatsje waar je dagen kunt liggen maar we moeten nu echt verder. Natas vliegt vanuit Athene met Sil naar Turkije en een goede vriend van mij komt naar Athene om samen de oversteek door de Cycladen te maken. We houden jullie op de hoogte.