Albanië/ Corfu

ALBANIË/ CORFU


Vorige week was het dan zover. De Raymarine apparatuur was vervangen en we konden vertrekken vanuit Dubrovnik. De avond voor vertrek de marina verlaten om voor anker te gaan wanneer we op tijd wilden uitklaren. Nog even contact gehad met Jan en Jeannette omdat die de maandag in Corfu wilden zijn. Jan vond een vlucht vanuit Munster waardoor ze dinsdagmorgen vroeg aan zouden komen en dat gaf ons iets meer speling. Om 11.00 uur vertrokken, wetende dat we een tussenstop konden maken in Albanië. De reis is goed verlopen en de nacht doorzeilen was weer een fantastische ervaring. Natascha vond het iets minder omdat ze zo weinig kon zien. Dit schijnt wel vaker ’s nachts het geval te zijn. Er was veel “verkeer”om ons heen en dan is een radar wel een uitkomst. We wilden in eerste instantie naar Durres, maar daar zouden we dan rond 02.00 uur aankomen. Dan door naar Vlorë, marina Orikum. Al met al zo’n 130 mijl gevaren. Een mooie haven met alle voorzieningen met westerse prijzen. Alle havens zijn gefinancierd door Italianen welke waarschijnlijk op deze manier hun criminele geld kwijt kunnen. Het vreemde is dat zo’n beetje iedereen het ons afraadde om via Albanië te gaan. De Italianen gaan via Bari, naar beneden en dan naar Corfu. De overigen gaan rechtstreeks en ver genoeg buiten de territoriale wateren. Wij vonden het wel een ervaring om het land aan te doen. Daar aangekomen bleek dat ik met de taxi naar Vlorë moest om in te klaren. Laat in de avond was ik weer terug maar door zo’n rit, 25 km, krijg je meteen een indruk van het land en de mensen. De mensen erg vriendelijk en de kust vonden we al prachtig, maar het binnenland is zeker zo mooi. De volgende dag daar gebleven om een beetje bij te komen en met een taxi het binnenland in. Het zeker de moeite waard om het land per camper of caravan aan te doen en te genieten van de, relatief, ongerepte natuur en de vriendelijkheid van de mensen. Neem wel een boekje, Hoe en Wat mee, want ze spreken nog Engels of Duits. Gebarentaal kan ook. ’s Avonds met de taxi naar Vlorë en daar heerlijk vis gegeten bij een restaurant waarbij we uitzicht hadden over de baai en de stad. Erg leuk allemaal. De volgende dag zou het rustig weer worden dus mooi voor ons, om te vertrekken. De eerste 5 mijl stond er ook relatief weinig wind maar een lange, hoge golfslag van de vorige dag. Een vervelende koers vond Sil. Zeeziek. En daar zat Natascha met Sil spugend in de armen. Terug gaan was een optie maar de koers zou iets anders worden en de wind trok aan waardoor het allemaal wat gunstiger werd. Na anderhalf uur kreeg meneer een beetje meer kleur op zijn gezichtje en kreeg alweer wat praatjes dus het ging de goede kant op. Wij ook, want met deze wind, gem. 20 knp, schoot het lekker op. We hebben dit stuk nog 70 mijl moeten varen. Om 20.00 uur waren we in Gouvia. Op tijd om Jan en Jeannette de volgende ochtend te verwelkomen .